Όσο πιο πολύ αγαπάς τις αποφάσεις σου, τόσο λιγότερο χρειάζεσαι τους άλλους να τις αγαπήσουν. 💗

Τις κρίσεις δεν τις επιλέγουμε...

Μια φορά, ένας μαθητής ρώτησε τον δάσκαλό του: Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που αντιμετωπίζουν πολύ εύκολα προβλήματα τα οποία είναι ιδιαίτερα περίπλοκα, ενώ άλλοι άνθρωποι με την παραμικρή δυσκολία πνίγονται σε μια κουταλιά νερό;

Έτσι, ο δάσκαλος τον κοίταξε χαμογελαστά και του είπε μια ιστορία...

«Κάποτε υπήρχε ένας άνθρωπος ο οποίος ήταν πολύ φωτεινός και καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής του, συμπεριφερόταν στους γύρω του με πολύ αγάπη. Όταν πέθανε λοιπόν όλος ο κόσμος έλεγε ότι αυτός ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να πάει κάπου αλλού εκτός από τον παράδεισο. Ο ίδιος όμως δεν νοιαζόταν ιδιαίτερα για το που θα πάει, αλλά επειδή όλοι έλεγαν ότι θα πήγαινε στον Παράδεισο, κατευθύνθηκε προς τα εκεί.

Εκείνη την εποχή όμως, έκαναν στον Παράδεισο μια μεγάλη ανακαίνιση, οπότε τα πράγματα δεν λειτουργούσαν σωστά. Ένα από αυτά που δεν λειτουργούσε σωστά ήταν και η ρεσεψιόν. Η κοπέλα λοιπόν που είχε μείνει στην ρεσεψιόν τα είχε χαμένα, και έτσι έριξε μια βιαστική ματιά στις αιτήσεις και για κάποιον λόγο δεν βρήκε το όνομα του ανθρώπου αυτού. Γι αυτόν τον λόγο τον προέτρεψε να κατευθυνθεί προς την κόλαση.

Και στην κόλαση, ξέρετε πως είναι. Δεν έχει είσοδο, δεν έχει υποδοχή όποιος θέλει μπαίνει, όποιος θέλει βγαίνει, όλα χύμα με λίγα λόγια.

Ο άνθρωπος λοιπόν μπήκε ήρεμος στην κόλαση, βρήκε μια γωνιά και κάθισε.

Μερικές μέρες αργότερα, ο Διάολος πολύ θυμωμένος, έφτασε στην πύλη του Παραδείσου φωνάζοντας τον Άγιο Πέτρο να βγει έξω και οργισμένος του είπε:

- Είσαι ένα καθίκι. Κανείς δεν φανταζόταν ότι θα έκανες ένα τέτοιο χτύπημα κάτω από τη μέση. Αυτό που κάνεις είναι τρομοκρατία!

Χωρίς να καταλαβαίνει τον λόγο που ο Διάολος είχε θυμώσει τόσο πολύ, ο Άγιος Πέτρος έκπληκτος τον ρώτησε τι είχε συμβεί.

Ποτέ μην αφήσεις μια άσχημη μέρα να σε κάνει να νιώθεις ότι έχεις μια άσχημη ζωή. 💗

Αγκαλιά, ένα σπουδαίο δώρο..

«Οι άνθρωποι χρειαζόμαστε 4 αγκαλιές την ημέρα για να επιβιώσουμε, 8 αγκαλιές την ημέρα για να συντηρηθούμε και 12 αγκαλιές την ημέρα για να αναπτυχθούμε».
Η αγκαλιά είναι ίσως ο καλύτερος τρόπος να δείξεις την αγάπη σου σε κάποιον χωρίς να του πεις ούτε μία κουβέντα. 

Η αγκαλιά θεωρείται ως το μέρος όπου ο πόνος, η μελαγχολία και η θλίψη εξαφανίζονται. Είναι ένας από τους σημαντικότερους τρόπους κοινωνικοποίησης των ανθρώπων, ενισχύει την αυτοπεποίθηση των παιδιών και αποτελεί φάρμακο κατά της κατάθλιψης και της μελαγχολίας. Είναι σημαντικό να απαντηθεί και το γιατί.

Η αγκαλιά ως μία ανθρώπινη ανάγκη έχει ερευνηθεί από ειδικούς, σε μία προσπάθεια να δικαιολογηθεί η συμβολή της στη θετική ψυχολογία και την αλλαγή της άσχημης διάθεσης. Η μελέτη απέδειξε ότι καθημερινές και σφιχτές αγκαλιές απελευθερώνουν στον οργανισμό μας μία από τις σημαντικότερες ορμόνες που υπάρχουν στον εγκέφαλό μας , την οξυτοκίνη, η οποία είναι γνωστή και ως «η ορμόνη της αγάπης» και είναι υπεύθυνη για το αίσθημα προστασίας και ασφάλειας που νοιώθουμε, όπως στη μείωση της κορτιζόλης, της ορμόνης που είναι υπεύθυνη για το στρες.

Η συγκεκριμένη ορμόνη, μάλιστα, όταν βρίσκεται σε υψηλό επίπεδο συντελεί στο να δημιουργηθούν σχέσεις αγάπης ακριβώς επειδή εξαλείφει το αίσθημα του φόβου και μειώνει τις αρνητικές σκέψεις. Όσο πιο πολύ λοιπόν αγκαλιαζόμαστε, τόσο πιο ευτυχισμένοι και ασφαλείς νοιώθουμε! 

Οφείλει να τονιστεί ο σημαντικός ρόλος που διαδραματίζει η αγκαλιά στην ψυχοσύνθεση του παιδιού, στην ψυχοσυναισθηματική του ανάπτυξη και στην αυτοπεποίθησή του. Όσο πιο πολύ εισπράττει αγκαλιές ένα παιδί – ειδικά από τη μητέρα του- τόσο εκείνο ενισχύει την αυτοεκτίμηση και τον αυτοσεβασμό του. Η αγκαλιά δεν απλώς μία πράξη που διαρκεί λίγα λεπτά. Η συμβολή της στην καλλιέργεια της αυτοεκτίμησης και στην ανάπτυξη υγιών σχέσεων στην ενήλικη πορεία στη ζωή του παιδιού είναι καθοριστική.

Η αγκαλιά είναι μία ολιγόλεπτη πράξη που απαλύνει κάθε ψυχικό πόνο, ενισχύει την κοινωνικότητα των ανθρώπων, εξανθρωπίζει ακόμα και την πιο σκληρή ύπαρξη. Να μη ντρεπόμαστε ποτέ να αγκαλιάζουμε, αλλά και να ζητάμε εμείς οι ίδιοι την αγκαλιά όταν την έχουμε ανάγκη. Θεραπεύει πιο αποτελεσματικά από κάθε άλλο φάρμακο…

Πηγη http://www.awakengr.com

 Αν θέλεις να ξεπεράσεις ένα πρόβλημα, σταμάτα να το σκέφτεσαι ξανά και ξανά και να μιλάς για αυτό. Το μυαλό επηρεάζει το στόμα σου και το στόμα επηρεάζει το μυαλό σου. Είναι σχεδόν αδύνατο να πέρα από κάτι με το οποίο έχεις εμμονή. 💗

Μία απλή ερώτηση μπορεί να αλλάξει τη ζωή σου!

Η ερώτηση είναι ο πιο σημαντικός σύμμαχος στο δρόμο προς την αναζήτηση.

Αυτό το τόσο απλό πράγμα είναι το κλειδί για να ανοίξουμε μια πόρτα άπειρων πιθανοτήτων μπροστά μας. Οι σημαντικές ερωτήσεις δε, είναι αυτές που ξεκλειδώνουν τις απεριόριστες δυνατότητές μας.

Όλες οι μεγάλες αλλά και οι μικρές ανακαλύψεις στον κόσμο, προήλθαν από μία απλή ερώτηση. Στην φιλοσοφία αυτές οι μεγάλες ερωτήσεις είναι «Ποιός είμαι;», «Τι έχω έρθει να κάνω;», ενώ στην επιστήμη συνήθως γίνονται οι ερωτήσεις «τι κρύβεται πίσω από το τάδε φαινόμενο», «Πως μπορώ να κάνω κάτι καλύτερα»;

Γιατί δεν κάνουμε ερωτήσεις;

Δυστυχώς στην κοινωνία μας, η ερώτηση συνεπάγεται οτι δεν γνωρίζεις. Το να μην γνωρίζεις είναι
ταμπού γιατί σε κάνει να νιώθεις υποδεέστερο από αυτόν που βρίσκεται μπροστά σου.
Έτσι προσαρμοζόμαστε σε μια ζωή στην οποία δεν θέτουμε ερωτήσεις και σιγά σιγά πλέον δεν γεννιούνται καν μέσα μας.

Όταν κάνεις μια ερώτηση ανοίγεις την πόρτα του χάους, του αγνώστου και του απρόβλεπτου. Την στιγμή που κάνεις την ερώτηση, δεν γνωρίζεις την απάντηση και εκτίθεσαι σε όλες τις πιθανότητες. Είσαι έτοιμος να λάβεις μια απάντηση που δεν θέλεις να ακούσεις;
Τι θα γίνει αν η απάντηση σου δημιουργήσει αναστάτωση ή σε μεταφέρει έξω από την ασφαλή και σίγουρη περιοχή που έχεις χτίσει γύρω σου;

Επανεκτιμώντας το δώρο της ζωής!

Εχθές το βράδυ ονειρεύτηκα πως πέθανα. Είδα πως ήμουν εγκλωβισμένη στο όνειρο και δεν μπορούσα να ξυπνήσω, ενώ το σώμα μου κείτονταν ακίνητο στο κρεβάτι.

Αυτό ήταν όλο;

σκέφτηκα με απελπισία.

Μα ακόμα δεν κατάφερα να ζήσω με όλο μου το Είναι, γιατί να φύγω;

Πάνω στο παραλήρημά της απελπισίας μου, βίωσα όλο το πόνο της ζωής που δεν έζησα, της ζωής που δεν χάρηκα, της ζωής που άφησα να πάει χαμένη. Πολύς πόνος, ανάμικτος με όλα τα συναισθήματα, πικρίας, αδικίας, προδοσίας, εγκατάλειψης, ταπείνωσης, απόρριψης, για μια ζωή που άφησα να φύγει χωρίς να την αξιοποιήσω όπως θα ήθελα.

Συνειδητοποίησα το μεγαλείο της λήθης και της αγνωμοσύνης μου, να έχω το δώρο της ζωής και να το ξοδεύω σε ανούσια μαλώματα, σε θυμούς άνευ λόγου, σε σκέψεις που θέλουν τους άλλους να λειτουργούν εναντίον μου και σε όλα αυτά που με κρατούσαν μακριά από την τέλεια ευτυχία και απόλαυση αυτού του δώρου, του δώρου της ζωής.

Έκλαψα, έκλαψα για όλες αυτές τις συνειδητοποιήσεις και πήρα την απόφαση ότι την επόμενη φορά θα είμαι πιο συνειδητή στο ταξίδι μου στην ύλη.

Ακριβώς τη στιγμή της απόφασης, τα μάτια αντίκρυσαν το φως του ήλιου, το σώμα μου άνηκε και πάλι. Σηκώθηκα από το κρεβάτι αργά αργά θαυμάζοντας το μεγαλείο του σώματος μου, τις κινήσεις του, το βήμα του. Κατευθύνθηκα αργά προς το καθρέπτη, παρατηρώντας κάθε τι γύρω μου. Kάθε τι που αντικρύζανε τα μάτια μου ήταν σαν να τα έβλεπα για πρώτη φορά. Στάθηκα μπροστά στο καθρέπτη. Θαύμασα το είδωλο που παρατηρούσα μέσα του. Τέλειο στην όψη, τέλειο στην λειτουργία του και ευλογημένο με το δώρο της ζωής.

Του χαμογέλασα και είπα:

Ζωή σε ευχαριστώ για το δώρο σου! Θα σε τιμήσω με όλο μου το Είναι. Θα σε αξιοποιήσω στο έπακρο. Θα σε γευτώ μέχρι την τελευταία σου σταγόνα. Δεν θα αφήσω στιγμή να πάει χαμένη.

Είμαι! Και όσο είμαι, θα είμαι με την Ολότητα μου!

“Copyright υλικού © Χρύσα Ευαγγέλου, για το www.enorasis.edu.gr“

Μην παίρνεις μια απόφαση με βάση μόνο τη δημοτικότητα. Απλά επειδή το κάνουν άλλοι άνθρωποι δεν σημαίνει ότι είναι η καλύτερη επιλογή για εσένα. 💗

Αν είσαι αρκετά γενναίος για να πεις αντίο όταν πρέπει, η ζωή θα σε ανταμείψει με ένα καινούριο ''καλώς ήρθες''. 💗
Paulo Coelhio

Χαλαρωτική Μουσική για Κιθάρα, Μουσική για διαλογισμό, Ορχηστρική Μουσική για Χαλάρωση

Χαλαρωτική Μουσική για Κιθάρα, Μουσική για διαλογισμό, Ορχηστρική Μουσική για Χαλάρωση,

Κάθε μέρα ερχόμαστε αντιμέτωποι με μεγάλες ευκαιρίες μεταμφιεσμένες ως δύσκολες καταστάσεις. 💗

Relaxing Music - "Sunset Eve"

Είναι δική σου η ζωή, μην το ξεχνάς!

Πάμε μια βόλτα.

Βάλε στο πίσω κάθισμα φόβους, ανασφάλειες και όλα αυτά που καταπίνουν την ενέργειά σου.

Για οδηγό μην αφήσεις κανέναν. Είναι δική σου η ζωή, μην το ξεχνάς!

Κάνε συνοδηγό σου τη χαρά, την αισιοδοξία, κάποιον που σε κάνει να χαίρεσαι που υπάρχεις.

Και ξεκίνα.

Πήγαινε ως εκεί που ονειρευόσουνα να πας.

Κάνε όλα αυτά που ευχόσουν και παρακαλούσες κάποτε να μπορέσεις να κάνεις.

Ζήσε τέρμα, πάτα το γκάζι γι’ αυτό.

Φρέναρε και σταμάτα όπου χρειάζεται περισσότερο προσοχή, όπου υπάρχει λόγος, όταν η ψυχή σου από μόνη της επιζητά μία στάση.

Πολλές φορές δε θα μοιάζει με βόλτα.

Θα είναι σκοτάδι και δύσκολα.

Μα πάλι θ’ αλλάξει αυτό.

Θα συνεχίσεις τη βόλτα.

Γιατί αδιάκοπα κάπως έτσι συμβαίνει στη ζωή μας.

Γκαζώνουμε όταν είμαστε καλά, φρενάρουμε στα δύσκολα, σταματάμε για κάτι σημαντικό. Μα όπως κι αν είναι τα πράγματα έρχεται η στιγμή που συνεχίζουμε

και πάλι.

Γι’ αυτό σου λέω.

Πάμε μια βόλτα.

 Πόπη Κλειδαρά

 Μονοπάτια

Πηγή http://enallaktikidrasi.com

Τὸ ἑλληνικὸ σύστημα ἐνεργειακῶν κέντρων: τὰ Μέρη τῆς Ψυχῆς

Γνωρίζατε ὅτι παρ' Ἕλλησι, τὰ γνωστὰ -σήμερα ἀπὸ τὸν Ἰνδουισμό- ἐνεργειακὰ κέντρα εἶχαν ἤδη μελετηθεῖ καὶ μᾶς παραδίδονται ἀτόφια ἀπὸ τὴν πλατωνικὴ γραμματεία; 

Ἐὰν ὄχι, ἀνακαλύψετε Tὰ Mέρη τῆς Ψυχῆς (Τίμαιος):

http://www.astrologicon.org/bioenergy/hellenic-energy-centers.html

Γράφει η Άννα Τσεσμετζόγλου 

Πολλές φορές, βιώνουμε έντονες περιόδους στρες και αγωνίας για το παρόν και το μέλλον μας. Άλλες φορές πάλι ενθουσιαζόμαστε, πετάμε στον έβδομο ουρανό. Η εναλλαγή των καταστάσεων και των συναισθημάτων που νιώθουμε είναι λογική αφού τίποτα δεν ακολουθεί γραμμική πορεία. Όλα στην ζωή αλλάζουν, αλλά το παν είναι να είμαστε εμείς σε θέση να τα αντιμετωπίζουμε! Για να γίνει αυτό, πρέπει να βρισκόμαστε όσο το δυνατόν περισσότερο στο κέντρο μας, συνειδητοποιώντας την προσωρινότητα των καταστάσεων – θετικών ή αρνητικών, αλλά και των υλικών αγαθών. 
Μια πολύ ενδιαφέρουσα διδακτική ιστορία, διηγείται στα γραπτά του ένας ποιητής Σούφι, από την Περσία ο Αττάρ από τη Νισαπούρ. Κάποτε, στα βάθη του χρόνου, ζούσε ένας βασιλιάς σπουδαίος, ο οποίος ερχόταν συχνά αντιμέτωπος με συναισθηματικές εξάρσεις, με συναισθήματα ενθουσιασμού ή βαθιάς απογοήτευσης. Σύμφωνα με τον μύθο, κάποτε –εξουθενωμένος από την αστάθεια που του προκαλούσαν τα συναισθήματα αυτά- κάλεσε όλους τους σοφούς του βασιλείου του και τους ρώτησε αν υπάρχει τάχα κάποια προσευχή ή φράση που να αποτελεί πολύτιμο στήριγμα σε κάθε περίσταση, σε κάθε τόπο και κάθε εποχή, στη λύπη ή τη χαρά, στην νίκη και την ήττα.
Οι σοφοί άντρες σάστισαν με το αίτημα του βασιλιά και λίγο καιρό αργότερα ένας γέρος σοφός χτύπησε την πύλη του παλατιού, ζητώντας να δει τον βασιλιά για να του δώσει ένα πολύτιμο δώρο. Έφτιαξε γι’ αυτόν ένα δαχτυλίδι- φυλακτό, που θα λειτουργούσε ως πυξίδα όταν ο βασιλιάς χανόταν στα έντονα συναισθήματα. 
« Πώς λειτουργεί;», ρώτησε ο βασιλιάς. 
« Καλέ μου βασιλιά», είπε ο σοφός, « το δαχτυλίδι αυτό θα το έχεις πάντα μαζί σου, στην έντονη χαρά, στον φόβο και την απόγνωση. Όταν βρεθείς σε μεγάλη δυσκολία, το δαχτυλίδι αυτό θα σου δείξει τον δρόμο». Αφού είπε αυτά ο σοφός, έφυγε από το παλάτι. Λίγη ώρα αργότερα, κήρυκες έφτασαν στον βασιλιά για να του αναγγείλουν ότι το βασίλειό του δέχεται σφοδρή επίθεση και τα τείχη ήταν περικυκλωμένα από τον εχθρό. Οι πιο δυνατοί πολεμιστές μαζί με τον βασιλιά ρίχτηκαν στη μάχη, όμως ο αγώνας φαινόταν άνισος και η ήττα προδιαγεγραμμένη. Την ώρα που ο βασιλιάς έχασε το κουράγιο του και αποφάσισε να παραδοθεί, η λάμψη του δαχτυλιδιού του τράβηξε την προσοχή. 

Το να είσαι ευγενικός στον εαυτό, τις σκέψεις, τα λόγια και τις πράξεις σου είναι το ίσιο σημαντικό με το να είσαι ευγενικός με τους άλλους. 💗

Πωλητής αγκαλιάς, το επάγγελμα του μέλλοντος!

Γράφει η Τάμι Γκεκτσιάν

Κάποιος που θα μας προσφέρει μια αγκαλιά, έναντι ακριβής αμοιβής. Μια αγκαλιά για να αφήσουμε ένα λυγμό, ένα γιατί, ένα φοβάμαι, ένα δεν αντέχω. Θα κάνει και επισκέψεις κατ’ οίκον, τις γιορτές δε, θα διπλασιάζονται οι τιμές, αλλά ποιος νοιάζεται… «Φάρμακο» για το φαρμάκι.

Η φύση μας απαιτεί πολλές αγκαλιές… μα που να τις βρεις και πόσο να κρατήσουν… Τσιγκούνηδες, με σταγονόμετρα και ζυγαριές… πάνω απ’ όλα η οικονομία.

Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται ένα παιδί όταν έρχεται στον κόσμο, είναι η αγκαλιά. Η φύση μας δείχνει το δρόμο, αλλά γυρίζουμε την πλάτη επιδεικτικά. Δε στοιχίζει τίποτα το ρημάδι, μα καλά λένε, ό,τι δεν αγοράζεται με χρήματα, θεωρείται δεδομένο.

Όποιος επενδύσει σε αυτό το επάγγελμα, θα χαίρει άκρας εκτίμησης, κύρους και σεβασμού. Δεν αργεί, είναι κοντά, σύντομα θα βγει η αγγελία ∙ ήδη σχηματίζονται ουρές.

Πηγή http://enallaktikidrasi.com

Κάθε εμπόδιο είναι μια πέτρα που μας βοηθά να χτίσουμε τη ζωή μας

Ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα που πήρα κατά τη διάρκεια της μάχης μου ενάντια στη γκρίνια ήταν η συνειδητοποίηση του πόσες φορές στη ζωή μου θεωρούσα ότι είμαι θύμα:

Όταν τα σχολεία των παιδιών μου άλλαζαν την τελευταία στιγμή τις ώρες της έναρξης και λήξης των μαθημάτων, και αυτό έφερνε τα πάνω κάτω στο προσωπικό και επαγγελματικό μου πρόγραμμα για όλη τη χρονιά.

Όταν το ξενοδοχείο δεν είχε ενημερωθεί για την κράτηση που είχα κάνει.

Όταν τα παιδιά μου με ξυπνούσαν χωρίς σοβαρό λόγο μέσα στη νύχτα.

Όταν έκαναν οδικές εργασίες και έφτανα καθυστερημένη στο ραντεβού μου εξαιτίας της κίνησης.

Όταν λόγω της οικονομικής κρίσης τα χρήματα δεν έφταναν για κάποιες επαγγελματικές μου ανάγκες.

Όταν μου έκοβαν το ρεύμα επειδή είχα καθυστερήσει κάποιες μέρες να πληρώσω τον λογαριασμό.

Όταν έπεφτε η σύνδεση στο Ίντερνετ.

Όταν ακύρωναν ένα ραντεβού την τελευταία στιγμή και είχα χάσει πολύτιμο χρόνο να προετοιμαστώ.

Όλες αυτές οι στιγμές, όλη μέρα, ήταν σαν ξυράφια που με έκοβαν. Συχνά είχα την τάση να θέλω να τα παρατήσω όλα. Να πω στον εαυτό μου: » Είναι μια απαίσια μέρα» ή να σκεφτώ: «Ήμουν σίγουρη, μόνο σ΄εμένα συμβαίνουν αυτά» ή ακόμη : «Να τα μας πάλι, κι άλλη ταλαιπωρία».

Η ανάγνωση της ιστορίας του γαϊδάρου στο βάθος του πηγαδιού με βοήθησε πολύ να αλλάξω οπτική γωνία, τον τρόπο που έβλεπα τα πράγματα. Είναι μια ιστορία που είχα διαβάσει πριν από κάποια χρόνια, αλλά ξαφνικά, στην προσπάθειά μου να σταματήσω να γκρινιάζω, την υιοθέτησα και την εφάρμοσα στη ζωή μου.

Το τρέξιμο σας βοηθά να καταπολεμήσετε κατάθλιψη – άγχος & αρνητικά συναισθήματα..

Συνέχεια ακούμε ότι το τρέξιμο προσφέρει εξαιρετικά οφέλη στη σωματική μας υγεία. Γνωρίζατε όμως ότι μπορεί να σας προσφέρει και πολλά ψυχολογικά οφέλη; Το τρέξιμο σας βοηθά να καταπολεμήσετε κάθε υπολειπόμενη αρνητικότητα που μπορεί να έχετε. Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούν να μας προκαλέσουν θλίψη και να μας γεμίσουν με αρνητικότητα. Αυτά μπορεί να είναι η ρουτίνα, οι κακές στιγμές και οι άσχημες καταστάσεις. Θέλουμε να είμαστε θετικοί. Ωστόσο, πολλά από όσα σκοπεύουμε να κάνουμε δεν τα ολοκληρώνουμε. Τον περισσότερο καιρό δεν κάνουμε αυτά που θα έπρεπε. 
Τι θα συνέβαινε αν βγαίναμε έξω να τρέξουμε; Το τρέξιμο απομακρύνει τα πνευματικά εμπόδια Αν η δουλειά σας στηρίζεται στη δημιουργικότητα τότε τα πνευματικά εμπόδια είναι ό,τι χειρότερο για σας. Αυτό ισχύει επίσης και για πολλά έργα με τα οποία ασχολούμαστε. Απαιτούν φρέσκες ιδέες και φαντασία. Ωστόσο, μπορεί να έχετε κάποιο πνευματικό εμπόδιο για πάμπολλους λόγους. Αυτό το εμπόδιο μπορεί να σας προκαλέσει συναισθήματα θυμού, άγχους, στρες ή ακόμη και κατάθλιψη. Εξάλλου η κατάθλιψη βασίζεται στα αρνητικά συναισθήματα. Πρέπει να βρούμε ένα τρόπο για να λύσουμε αυτό το πρόβλημα.

Μερικές φορές πρέπει να αφήσεις συναισθηματικά τα πράγματα που κάποτε σήμαιναν πολλά για εσένα, έτσι ώστε να προχωρήσεις πέρα από το παρελθόν και τον πόνο που αυτό σου φέρνει και να ανοίξεις το επόμενο κεφάλαιο στη ζωή σου. 💗

Χαμογέλα στην κάθε ευκαιρία. Όχι επειδή η ζωή ήταν εύκολη, τέλεια ή ακριβώς όπως την περίμενες, αλλά επειδή έχεις επιλέξει να είσαι χαρούμενος και ευγνώμων για όλα τα καλά πράγματα που έχεις και όλα τα προβλήματα που ξέρεις ότι δεν έχεις. 💗

Ό,τι και να γίνεται στη ζωή σας αυτή τη στιγμή, πρέπει να διαβάσετε αυτή τη σύντομη ιστορία!

Ήταν μια φαινομενικά συνηθισμένη μέρα όταν αποφάσισα να παραιτηθώ… Τελείως ξαφνικά πήρα την απόφαση να παραιτηθώ από τη δουλειά μου, από τη σχέση μου και τελικά από την πνευματικότητά μου. Απλά ήθελα να παραιτηθώ από τη ζωή μου. Αλλά πριν από αυτό, πήγα στο δάσος για να κάνω μια τελευταία κουβέντα με τον Θεό. Ρώτησα: « Θεέ, μπορείς να μου πεις ένα καλό λόγο γιατί να μην παραιτηθώ;» 
Η απάντησή του με εξέπληξε στα αλήθεια. «Κοίτα γύρω σου». Είπε: «Βλέπεις την φτέρη και το μπαμπού;» 
Απάντησα: «Ναι.
 Όταν φύτεψα την φτέρη και τους σπόρους μπαμπού, τα φρόντισα πολύ καλά. Τους έδωσα φως. Τους έδωσα νερό. Η φτέρη μεγάλωσε γρήγορα». Το καταπληκτικό της πράσινο κάλυψε το έδαφος. Αλλά ακόμα δεν είχε βγει τίποτα από τον σπόρο του μπαμπού. Όμως δεν παραιτήθηκα από την φροντίδα του. Τον δεύτερο χρόνο η φτέρη ήταν άφθονη και μέσα στη ζωντάνια. Όμως τίποτα ακόμα δεν γινόταν με το μπαμπού. Και πάλι όμως δεν παραιτήθηκα από την φροντίδα του. Είπε: «Τον τρίτο χρόνο δεν υπήρχε ακόμα τίποτα από το μπαμπού. Αλλά δεν παραιτήθηκα. Τον τέταρτο χρόνο, τα ίδια. Δεν παραιτήθηκα». «Τότε τον πέμπτο χρόνο ένα μικροσκοπικό βλαστάρι ξεφύτρωσε από την γη. Σε σύγκριση με την φτέρη ήταν φαινομενικά μικρό και ασήμαντο. Αλλά 6 μήνες αργότερα το μπαμπού αυξήθηκε σε ύψος και πέρασε τα 30 μέτρα. Πέρασαν πέντε χρόνια για να μεγαλώσουν οι ρίζες του. Αυτές οι ρίζες το έκαναν δυνατό και του έδωσαν αυτό που χρειαζόταν για να επιβιώσει. Δε θα έδινα σε κανένα από τα δημιουργήματά μου μια πρόκληση που δε θα μπορούσε να αντιμετωπίσει». Μετά από αυτό, με ρώτησε: «Ήξερες παιδί μου ότι όλο αυτό τον καιρό πάλευες; Ότι ουσιαστικά μεγάλωναν οι ρίζες σου; Δεν παραιτήθηκα με το μπαμπού. Δεν θα τα παρατήσω ποτέ με εσένα». «Μην συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους», πρόσθεσε. «Το μπαμπού είχε διαφορετικό σκοπό από την φτέρη. Και όμως, και τα δύο έκαναν το δάσος πανέμορφο». Και μετά μου είπε: «Θα έρθει και η δικιά σου ώρα». «Θα ανέβεις ψηλά».
Τον ρώτησα: «Πόσο ψηλά θα ανέβω;» 
«Πόσο ψηλά ανέβηκε το μπαμπού;» ρώτησε Αυτός. 
Ήμουν μπερδεμένη: «Όσο ψηλά μπορούσε;» 
«Ναι», είπε. «Δείξε μου το μεγαλείο σου, ανεβαίνοντας όσο πιο ψηλά μπορείς». 
Μετά από αυτή την συζήτηση άφησα το δάσος και έγραψα αυτή την εκπληκτική ιστορία. Ελπίζω ειλικρινά ότι αυτές οι λέξεις θα σας βοηθήσουν να δείτε ότι ο Θεός δε θα σας εγκαταλείψει ποτέ. Δεν πρέπει ποτέ, ποτέ, ποτέ, ποτέ να παραιτηθείτε. Μην λέτε στον Θεό πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα, αλλά πείτε στο πρόβλημα πόσο μεγάλος είναι ο Θεός!

Πηγή:http://www.awakengr.com/