Για τον κάθε άνθρωπο που βοηθάμε, αυτομάτως, γινόμαστε… ο Άγιος Βασίλης του!

Για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, ο Άγιος Βασίλης ήταν ο Μέγας Βασίλειος, ο οποίος έζησε όλη του τη ζωή προσφέροντας βοήθεια στους συνανθρώπους του, οργανώνοντας φιλανθρωπίες. Στη Δύση, έχει ταυτιστεί με τον Άγιο Νικόλαο, ο οποίος φημιζόταν για την γενναιοδωρία του.

Παρόλα αυτά, όλοι γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης με την μορφή του αξιαγάπητου κυριούλη με τα μούσια και την ερυθρόλευκη στολή. Όλοι ξέρουμε ότι αυτά είναι παραμύθια για τα μικρά παιδιά… Για να τα κάνουμε να αισθανθούν όμορφα, περιμένοντας κάποιον να τους φέρει ένα δώρο. Για να ζήσουν αυτό το παραμύθι και, φυσικά, τα παιδιά, λατρεύουν τα παραμύθια.

Κανείς ποτέ δεν είδε τον Άγιο Βασίλη και κανείς «μεγάλος» δεν πίστεψε σε αυτόν, γιατί ως λογικά όντα θα ήταν ανόητο κάτι τέτοιο. Αν περνάμε οικονομικές δυσκολίες και δεν έχουμε τα χρήματα να αγοράσουμε το δώρο που μας ζήτησε το παιδί μας, τότε αναγκαζόμαστε να του πούμε «Παιδί μου, δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης.» βυθίζοντάς το στην ατελείωτη στεναχώρια του.

Ξεχνάμε, όμως, ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε οι φέροντες των δώρων. Ξεχνάμε ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε ο Άγιος Βασίλης. Όταν λέμε σε ένα παιδί ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης, αμέσως, του καταστρέφουμε το όμορφο παραμύθι. Αλλά υπάρχει λόγος σε αυτό… Πρέπει κάποια στιγμή να μεγαλώσει και να πάψει να πιστεύει σε παραμύθια.

Όμως, πάλι κάτι μας διαφεύγει. Μπορεί ο Άγιος Βασίλης να μην υπάρχει με τη μορφή του αξιαγάπητου κυριούλη με τα μούσια, που μοιράζει δώρα πετώντας με το έλκηθρο του, αλλά σίγουρα το πνεύμα του υπάρχει και θα εξακολουθήσει να υπάρχει. Γιατί, ακόμη κι αν δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουμε δώρα, αυτός θα είναι παρών και θα ονομάζεται αγάπη, ανιδιοτέλεια, προσφορά, καλοσύνη, βοήθεια και φιλανθρωπία. Και μπορούμε να το διδάξουμε και στα παιδιά μας αυτό.

Ακόμη κι αν δε το γνωρίζουμε, για τον κάθε άνθρωπο που βοηθάμε, αυτομάτως, γινόμαστε… ο Άγιος Βασίλης του!

enallaktikidrasi

Χριστούγεννα: Αυτόματη Καλοσύνη

Καταγεγραμμένη εγκεφαλική- γενετική πληροφορία , η πρωταρχική αγγελική διάσταση του ανθρώπου ανά χρονικά διαστήματα που ορίζονται από τον καθολικό, συμπαντικό Θεό.

Χριστούγεννα ,γέννησις ή καλύτερα θύμησις του Καλού, του Ιδεατού Εαυτού που δεν θεωρείται δεδομένος αλλά ως μία, ναι μία επιλογή της ανθρώπινης ύπαρξης.

Φυσικά μία επιλογή επίπονη ,δύσκολη, με πόνο ψυχής και λογικά ασύμφορη αφού το Εγώ και ο δεύτερος σε προτεραιότητα μικρόκοσμος του κάθε ατόμου …ΠΡΟΗΓΌΥΝΤΑΙ!!!!!

Επιλογή λοιπόν αφού είναι συμπαντικός νόμος »ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΑΥΤΩΝ».

Γράφει η Ανθή Νταμπρατζή

Ο Καλός μας ευατός λοιπόν προβάλλει κάθε Χριστούγεννα γιατί θέλει ν’αποφορτιστεί από την κακή ενέργεια των αμαρτιών, των εγωισμών και των κοινωνικών ρυθμιστών που καθορίζουν τον τρόπο ζωής μας!!!

Προβάλλει ,κάθε Χριστούγεννα γιατί θυμάται …
Θυμάται τον Θεό του ,τον αληθινό θεϊκό κόσμο και έτσι :
1) Συγκινείται….
2)Τα μάτια του ,γίνονται ένα με την ψυχή του και αναγνωρίζουν την μαγεία!
3)Συγχωρούν ,γιατί αυτή η επιλογή της καλοσύνης δεν αντέχει το βαρύ ,αρνητικό συναισθηματικό φορτίο.
4)Λυπάται τον πονεμένο συνάνθρωπο του ,ίσως και έμπρακτα ….
5)Ερωτεύεται συναισθηματικά , με ειλικρίνεια και όχι ανάλογα με τα εφόδια που του λείπουν για να ζει πετυχημένα σύμφωνα με τους συμβατούς κανόνες!
6)Όσο περισσότερο θετικό ενεργειακό φορτίο έχει , τόσο πιο πολύ σφίγγει το χέρι του συνάνθρώπου του με τρόπο ανα κουφιστικό , με τρόπο συντροφικό….
7)» ΑΓΑΠΑΩ , νιώθω οτι αγαπάω πολλούς γύρω μου τα Χριστούγεννα γιατί όσο και να΄έχω στρεβλωθεί από τους »κοινωνικους» κανόνες , η θύμησις αυτές τις Άγιες Νύχτες μου το επιτρέπει…..
8)Σκεφτείτε, ίσως θα’πρεπε το βαρύ φορτίο του Πασχα που είναι η επίγεια μικρότητα του ανθρώπου να’ναι μικρότερο ,αν από κάθε Χριστούγεννα κρατούσαμε σφιχτά μέσα στο μυαλό μας όλο και περισσότερη καλοσύνη χωρίς να το προαπαιτούμε από τον διπλανό μας.

«Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΚΑΛΟΣ»
ΡΟΥΣΣΩ

Και εγώ θα συμπλήρωνα ,ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας απέναντι στη Καλοσύνη ως προς τον αγώνα που δίνει αιώνες τώρα…ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

enallaktikidrasi

Ο νους που δεν συγχωρεί είναι γεμάτος φόβο και δεν δίνει χώρο στην Αγάπη

Η ίαση είναι απελευθέρωση από το παρελθόν. Όλων μας το παρελθόν περιλαμβάνει πόνο και κάποιο καταστροφικό συμβάν.
Υπάρχει μόνο ένας τρόπος να συμφιλιωθείτε με το παρελθόν σας και αυτός είναι, να ασκήσετε τη συγχώρεση. Χωρίς τη συγχώρεση, δεν θα μπορέσετε να ξεπεράσετε το ιστορικό σας. Αισθάνεστε κολλημένοι. Η ζωή σας δεν προχωράει, γιατί δεν έχετε προχωρήσει εσείς οι ίδιοι.
Το παρόν δεν μπορεί να σας ανακουφίσει γιατί δεν του έχετε επιτρέψει να έρθει. Το μέλλον σας φαίνεται πως δεν αλλάζει, επειδή βλέπετε μόνο το παρελθόν σας. Στην πραγματικότητα, το παρελθόν έχει περάσει, αλλά όχι και στο νου σας. Γι ' αυτό πονάτε ακόμα.
Μέχρι να συγχωρέσετε, θα συνεχίζετε να χαρίζετε το μέλλον σας στο παρελθόν. Η συγχώρεση, όμως, διδάσκει πως το ποιοι είστε δεν έχει τίποτα να κάνει με το τι συνέβη στο παρελθόν σας. Τα βιώματα που έχετε ζήσει δεν είναι η ταυτότητά σας. Μπορούν να σας επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό, αλλά όχι να σας καθορίσουν. Αυτό που κάνατε σε κάποιον ή αυτό που έκανε κάποιος σ ' εσάς, δεν είναι το τέλος της ιστορίας σας. Όταν λέτε ''Δεν είμαι μόνο το παρελθόν μου'' και ''Είμαι πρόθυμος να συγχωρήσω το παρελθόν μου'', δημιουργείτε ένα καινούριο μέλλον. Με τη συγχώρεση ξεκινάει ένα καινούριο κεφάλαιο.
Η συγχώρεση είναι απελευθέρωση από την ενοχή. Λέμε στον εαυτό μας ''Αν το είχα κάνει διαφορετικά, τώρα θα ήμουν εντάξει''. Όλοι μας, κάποια στιγμή, ευχηθήκαμε τα πράγματα να είχαν πάει διαφορετικά. Η ενοχή είναι ένα θλιβερό μάθημα, αλλά δεν είναι η λύση. Όταν επιμένετε να τιμωρείτε τον εαυτό σας και να επιτίθεστε στους άλλους, τίποτα δεν θα αλλάξει. Η συγχώρεση δεν μπορεί να αλλάξει το παρελθόν, αλλά μπορεί να αλλάξει το νόημα που του προσδίδετε.
Η θεραπεία είναι απελευθέρωση από το φόβο. Το ''Μαθήματα Θαυμάτων'' σκιαγραφεί μια ιδιαίτερα παραστατική και ανησυχητική εικόνα του νου που δεν συγχωρεί:
'' Ο νους που δεν συγχωρεί είναι γεμάτος φόβο και δεν δίνει χώρο στην αγάπη. Δεν της δίνει χώρο να απλώσει ειρηνικά τα φτερά της και να πετάξει πάνω από την ταραχή του κόσμου. Ο νους που δεν συγχωρεί είναι πικραμένος, χωρίς ελπίδα ανάπαυσης και απελευθέρωσης από τον πόνο. Υποφέρει και παραμένει στη δυστυχία, περιεργάζεται το σκοτάδι, δίχως να βλέπει, σίγουρος όμως για τον κίνδυνο που καραδοκεί.''
Οι περισσότεροι φόβοι της συγχώρεσης πέφτουν στην κατηγορία που αποκαλώ ''θεωρητικοί φόβοι''. Είναι φόβοι που εμφανίζονται, προτού ασκήσετε τη συγχώρεση και εξαφανίζονται αμέσως μετά. Για παράδειγμα, ο φόβος ότι η συγχώρεση θα σας καταστήσει αδύναμους και ευάλωτους, δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Η συγχώρεση θα σας απελευθερώσει. Παρομοίως, η συγχώρεση δεν σημαίνει λησμονιά του παρελθόντος. Σημαίνει πως θα θυμάστε να ζείτε στο παρόν.

Από το βιβλίο '' Η Ζωή σε αγαπάει '' Louise Hay & Robert Holden

Εσύ που εστιάζεις; Στην πηγή δυστυχίας ή στην πηγή ευτυχίας;

Η απόφαση για ευτυχία σημαίνει ότι η ζωή μας αλλάζει.
Ότι σημασία έχει το ταξίδι, αφού η ευτυχία είναι το ταξίδι, όχι ο προορισμός. Ότι από δω και πέρα οι πράξεις μας ενισχύουν αυτή τη φιλοσοφική μας στάση. Ότι σήμερα και στο μέλλον θα αντλούμε ευτυχία από όποια πηγή ή κατάσταση μπορούμε να την αναζητήσουμε.
Θυμάμαι, όταν μια φίλη μου έβγαζε ένα επώδυνο διαζύγιο, όλες ασχολιόμασταν με τα δυσάρεστα που ''της είχε κάνει'' ο σύζυγός της. Μιλούσαμε διαρκώς για εκείνον και σχολιάζαμε αρνητικά κάθε του στραβοπάτημα, κάθε του κουβέντα, κάθε του κριτική.
Εκείνη την εποχή η φίλη μου επισκέφθηκε έναν πολύ πετυχημένο ψυχολόγο της Αθήνας - με τον οποίο, μάλιστα, συναντήθηκε μόνο δυο φορές. Μόλις κάθισε στην καρέκλα και άρχισε να εξιστορεί τα βάσανά της εξαιτίας του συζύγου, ο ψυχολόγος την ρώτησε: '' Εσείς από που αντλείτε ευτυχία; ''
Όταν η φίλη μας, μας ανέφερε το ερώτημα που της έθεσε, μείναμε με το στόμα ανοιχτό, γιατί καταλάβαμε ότι όχι μόνο της άλλαξε το σημείο που εστίαζε - αντί για τον πρώην άντρα της, στον εαυτό της - αλλά και γιατί την προβλημάτισε για τις δικές της πηγές ευτυχίας. Βέβαια, είναι αυτονόητο ότι όλες μπήκαμε στην διαδικασία να απαντήσουμε σε προσωπικό επίπεδο στο ίδιο ερώτημα.
Αποφασίζοντας ότι θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι, αναγνωρίζουμε ότι η δύναμη για ευτυχία βρίσκεται κρυμμένη στην καρδιά μας και περιμένει να της ανοίξουμε την πόρτα για να βγει στο φως. Όταν το κάνουμε αυτό, ξεχειλίζουμε από την πεποίθηση ότι μπορούμε να πετύχουμε ό,τι επιθυμούμε.
Έτσι, ερχόμαστε σε επαφή με τη δημιουργική δύναμη που υπάρχει στο σύμπαν και μέσα μας. Εναπόκειται σ ΄εμάς από κει και πέρα να βρούμε τι ακριβώς θέλουμε να πετύχουμε, ποιος είναι ο προορισμός μας στη Γη και να τον πραγματοποιήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις.

Από το βιβλίο '' Η Ευτυχία Είναι Απόφαση '' της Κατερίνας Τσεμπερλίδου