Μια φορά κι έναν καιρό ένας νέος πήγε στο κέντρο της αγοράς και άρχισε να περηφανεύεται ότι έχει την πιο όμορφη καρδιά. Πολύς κόσμος συγκεντρώθηκε και οι άνθρωποι πράγματι την θαύμασαν. Ήταν μια καρδιά χωρίς κανένα σημάδι, χωρίς κανένα ψεγάδι, Ήταν στ’ αλήθεια η πιο όμορφη καρδιά που είχαν δει ποτέ τους.
Όμως, ένας ηλικιωμένος από το πλήθος τον πλησίασε και του είπε «Η δική μου καρδιά είναι πολύ πιο όμορφη από τη δική σου!»
Ξαφνιασμένος ο νεαρός αλλά και το πλήθος κοίταξαν την καρδιά του ηλικιωμένου. Η καρδιά του ήταν δυνατή και όλο ζωντάνια αλλά ήταν επίσης γεμάτη ουλές και ραφές. Ήταν ανομοιόμορφη, σε κάποια σημεία έλειπαν κομμάτια ενώ κάποια άλλα προεξείχαν. Και ο κόσμος αναρωτήθηκε» Μα πως είναι δυνατόν να πιστεύει ότι η καρδιά του είναι πιο όμορφη;» Και ο νεαρός είπε γεμάτος ειρωνεία «Θα αστειεύεσαι μάλλον! Η δική μου καρδιά είναι αψεγάδιαστη, ενώ η δική σου είναι γεμάτη ουλές και δάκρυα.»
”Ακριβώς” είπε ο ηλικιωμένος, “η δική σου φαίνεται τέλεια, όμως δεν θʼ άλλαζα ποτέ τη δική μου καρδιά με τη δική σου. Κάθε ουλή αντιπροσωπεύει κάποιον που του έδωσα την αγάπη μου – Κάθε κομμάτι που προεξέχει υπάρχει γιατί έδωσα ένα μέρος της καρδιάς μου και συχνά ο άλλος μου έδινε ένα κομμάτι της δικής του καρδιάς για να πάει στη θέση του άδειου μέρους, αλλά επειδή τα κομμάτια δεν είναι ακριβώς ίδια, έχω μερικές άκρες που μπορεί να μην ταιριάζουν απόλυτα, που όμως τις λατρεύω γιατί μου θυμίζουν την αγάπη που μοιραστήκαμε.”
“Τα κενά μέρη της καρδιάς μου υπάρχουν διότι κάποιες φορές έχω δώσει κομμάτια της καρδιάς μου, και ο άλλος δεν μου έδωσε πίσω ένα κομμάτι της δικής του. Ξέρεις, το να προσφέρεις την αγάπη σου έχει και κάποιο ρίσκο. Παρʼ όλο που αυτά τα χάσματα πονούν, παραμένουν ανοιχτά και μου θυμίζουν την αγάπη που έχω και γι αυτούς τους ανθρώπους, κι ελπίζω πως κάποια μέρα θα γυρίσουν κοντά μου και θα γεμίσουν τους άδειους χώρους που τους περιμένουν. Αυτή είναι η πραγματική ομορφιά ;”
Ο νεαρός στάθηκε σιωπηλός, με δάκρυα να τρέχουν στα μάγουλά του. Πλησίασε τον γέροντα, άπλωσε το χέρι του μέσα στην τέλεια, νεανική και όμορφη καρδιά του, και πήρε ένα κομμάτι της. Το πρόσφερε στο γέροντα με χέρια που έτρεμαν. Ο γέρος πήρε αυτή την προσφορά, την έβαλε στην καρδιά του, και μετά πήρε λίγη από την κατακομματιασμένη του καρδιά και την έβαλε πάνω στην πληγή της καρδιάς του νέου. Ταίριαζε βέβαια, αλλά όχι τέλεια με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν κάποιες ανωμαλίες στις άκρες.
Και ο νέος κοίταξε την καρδιά του, που δεν ήταν πια τέλεια, ήταν όμως ομορφότερη από οποιαδήποτε άλλη αφού η αγάπη από την καρδιά του γέροντα ξεχείλιζε τώρα και στη δική του καρδιά.
Οι άνθρωποι δείχνουμε σεβασμό και δίνουμε σημασία στη φυσική ομορφιά, παρόλα αυτά, η πραγματική ομορφιά δεν έχει να κάνει με τη μορφή. Έχει να κάνει με εκείνες τις αόρατες ποιότητες που μόνο η εμπειρία της ζωής μπορεί να μας διδάξει.
Πηγή: enallaktikidrasi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.